آیت الله سید محمد حسین حسینى تهرانى در كتاب روح مجرد مى نویسند:

یـكـى از دوستان ما كه از طلاب نجف بود و سالیانى چند،  محضر مرحوم قاضى رادرک نموده بود، براى حقیر مى گفت :

مرحوم قـاضـى نمازهاى جماعت خود را در منزل خودشان با بعضى از رفقا و دوستان سلوكى به جـمـاعـت مـى خـواندند. من در موقع غروب به منزل ایشان رفتم تا هم نماز را به جماعت با ایـشـان ادا كـنم و هم آن وجه را به محضرشان تقدیم كنم. مرحوم قاضى نماز مغرب را در اول غـروب آفـتاب، یعنى به مجرد استتار قرص خورشید طبق نظر و فتواى خودشان به جـمـاعـت مـى خـوانـدنـد. و الحـق نـمـاز عـجـیـب و بـا حـال و تـوجـهـى بـود. بـعـد، نـوافل و تعقیبات را به جاى آوردند و آن قدر صبر كردند تا زمان عشا رسید؛ آنگاه نماز عـشـا را نـیـز با توجهى تام و طمأنینه و آداب خاص خود به جاى آوردند كه حقا در من مؤ ثـر واقـع شـد

منبع : حسینی تهرانی، سید محمد حسین، كتاب روح مجرد