حاج شیخ عبدالكریم حائرى به شغل نجّارى اشتغال داشت، به نقل از پدرش می گفت:

هر زمان مرحوم حائرى نیاز به نجّارى و اصلاح درب و پنجره و تخت چوبى داشت، پدرم را براى نجارى دعوت مى كرد؛ زیرا پدرم از محترمین و مقدّسین و متدیّنین بود، و سحرهاى هر شب به تهجّد و عبادت بر می خاست، و آن مرجع بزرگ علاقه داشت كارهاى نجّارى خانه اش با آن دست پاك صورت بگیرد.

(آرى، هر دستى نباید براى انسان كار انجام دهد، هر دستى نباید براى مؤمن نان بپزد، خانه بسازد، خیاطى كند، زراعت نماید، دست موسوى و دم عیسوى لازم است كه از هر دو براى زندگى انسان نور ببارد! قصاب محل از امیرالمؤمنین (علیه السلام) درخواست نمود تا براى خانه حضرتش گوشت ببرد، امام نپذیرفت؛( یعنى سراغ هر گوشتى، هر مرغى، هر نانى، هر عسلى، هر مقامى، هر شخصى، هر مردى، هر زنى، هر صندلى و تختى و هر دسته و گروهى نروید.)


منبع:

زیبائیهای اخلاق، حسین انصاریان، با اندکی تصرف و تلخیص.